Istnieje wiele przyczyn morzyska skurczowego i szczególnie narażone na nie są konie wrażliwe, wrzodowe, podatne na stres lub konie z obniżoną odpornością. Kolka spazmatyczna może być spowodowana napiciem się zimnej wody przez rozgrzanego konia, polaniem zimną wodą konia, ogólnym osłabieniem, a także obecnością pasożytów John woli walić konia przed dziewczynkami. John prefers wanking off in front of girls. Prawdopodobnie wali konia . He's probably jacking'off. Stary, jeśli tam jesteś i walisz konia, to nie jest wporzo! Dude, if you're out there whacking off, man, that is not cool. Najbezpieczniejszym przysmakiem dla konia i zarazem najbardziej bezpiecznym jest marchew. Duże ilości tego warzywa hodowcy dają swym rumakom zimą, aby uzupełnić niedobory witamin. Pamiętaj jednak, aby marchew była zdrowa i czysta. Lepiej także rozdrobnić ją na mniejsze części, zwłaszcza gdy koń chwyta ją bardzo łapczywie. Średniej wielkości koń będzie ważył pomiędzy 900-2, 000 funtów. Jak można przypuszczać, większe rasy koni będą ważyć więcej niż mniejsze rasy koni. na przykład duże rasy koni najprawdopodobniej ważą od 1700 do 2000 funtów. Duże rasy koni obejmują konie pociągowe, takie jak Belgowie lub Percherony. Z drugiej strony Często jednak początkowe stadium jest ignorowane przez właściciela, tłumaczymy sobie, że koń się przeziębił, ma katar, albo, że kaszel od czasu do czasu to nic groźnego… Niestety koń rzadko kiedy zaziębia się tak jak człowiek, i nie cierpi tak jak ludzie na katar. Jednak znaczenie snów o koniach bywa bardzo różnorodne – w zależności od kontekstu, sytuacji, scenerii, zachowania konia czy też jego umaszczenia. Sennik nie podaje jednego wytłumaczenia, ale daje wiele możliwości interpretacji. Dlatego też aby zrozumieć dany sen, to warto dobrze zapamiętać jak najwięcej szczegółów. Karmienie kluczowe, jeśli chcemy mieć zdrowe konie. Konie potrzebują znacznych ilości pasz objętościowych, ponieważ w naturze żywią się trawą przez nawet 12 do 16 godzin dziennie. Istotny w tym kontekście jest także swobodny dostęp do nich. Czytaj także: Konie tematem rozmów grupy roboczej przy Copa-Cogeca. Możesz używać tych grzebieni do codziennego czyszczenia konia, aby usunąć kołtuny tam, gdzie są długie, miękkie włosy. Produkty te są zwykle plastikowe lub metalowe. Zalecamy stosowanie metalowych grzebieni. Kiedy grzywa konia jest gęsta i bujna, najlepiej użyć szczotki, aby ją rozplątać. Grzebień może wyrywać włosy i przywiązujemy konia – tak, aby nie miał możliwości ucieczki. zaleca się czyścić kopyta, zachowując kolejność: lewa przednia noga, lewa tylna noga, prawa przednia, prawa tylna. ostrą częścią kopystki usuwamy wszystkie ciała obce znajdujące się w kopycie, takie jak kamienie, piach, gnój oraz inne obiekty. kopystką poruszamy Jak nauczyć spokojnego chodzenia na uwiązie: trening i problemy Jest to ćwiczenie, które każdy z nas wykorzystuje bardzo często w codziennej obsłudze koni. Wiemy również, że nie jest to prosta czynność. Wiele koni zachowuje się niebezpiecznie podczas prowadzenia. Wyprzedzają człowieka, napierają na niego, próbują SbpWk. Tak: impotencja spowodowana tym, że mózg naoglądał się ostrych bodźców seksualnych na ekranie i w końcu przestał na nie reagować, bo są już "za nudne", niski poziom testosteronu, wysoki poziom prolaktyny, depresja, lęk społeczny. Ciesze się, że są tacy jak ty, którzy sami eliminują się z rynku matrymonialnego i ułatwiają mi robotę, bo dzięki temu mam szerszy dostęp do wolnych kobiet, które są zdesperowane. Miłego rękodzieła. :) Articles admin szczepienia to najprostszy sposób na zabezpieczenie konia przed potencjalnie śmiertelnymi chorobami. Podczas gdy rutynowe szczepienia powinny rozpocząć się od trzeciego miesiąca życia, nie będzie pewne różnice z Konia Na konia, w zależności od ich historii. pierwsze szczepienie po urodzeniu większość źrebiąt otrzyma odporność od matki poprzez spożycie siary (o ile klacz jest na bieżąco ze szczepieniami), bogatej w przeciwciała kolostralne, w ciągu pierwszych dwóch godzin. Przeciwciała te zapewnią Twojemu źrebakowi natychmiastową i silną odporność przez pierwsze trzy miesiące życia. szczepienie klaczy podczas ciąży ma kluczowe znaczenie dla zwiększenia poziomu przeciwciał. Aby dowiedzieć się więcej o szczepionkach, które powinna otrzymać klacz, kliknij tutaj. rutynowe szczepienia wraz z rozwojem konia szczepienia powinny stać się częścią profilaktycznej opieki zdrowotnej, obok odrobaczania, pielęgnacji zębów i kopyt. W tym artykule skupimy się na tężcu, dusi, wirusie opryszczki koni i wirusie Hendry – których można uniknąć przy rutynowych szczepieniach. szczepienie przeciwko tężcowi ryzyko wystąpienia tężca jest wysokie dla każdego nieszczepionego konia, nawet jeśli nigdy nie opuści Twojej posesji. Konie są podatne na obrażenia i tężec może przeniknąć nawet najmniejszą ranę kłutą, pozostawiając konia podatnego na potencjalnie śmiertelną neurotoksynę. aby chronić się przed tężcem, każdy koń potrzebuje corocznego dopalacza. jednak jeśli twój koń jest obecnie nieszczepiony przeciwko tężcowi, powinieneś postępować zgodnie z poniższym harmonogramem: pierwsza dawka – Equivac 2 w 1 lub Equivac T odstęp 4 tygodni następnie druga dawka-Equivac 2 w 1 lub Equivac T 12 interwał miesięczny następnie dawka uzupełniająca – Equivac 2 w 1 lub Equivac T co 12 miesięcy roczna dawka uzupełniająca-Equivac 2 w 1 lub Equivac t aby uzyskać więcej informacji na temat szczepienia przeciw tężcowi, kliknij tutaj. duszenie szczepienie każdy koń może się udusić, jednak ryzyko jest największe w przypadku młodych koni, szczególnie gdy trzymane są w grupach. Wysoce zaraźliwa choroba górnych dróg oddechowych, dusi powoduje niepokojącą gorączkę, która może szybko rozprzestrzeniać się z Konia Na konia wraz z bardzo powiększonymi węzłami chłonnymi wokół obszaru gardła i grubą wydzieliną z nosa. aby chronić się przed dusi, każdy koń potrzebuje dopalacza co 6 miesięcy. jednak jeśli twój koń jest obecnie nieszczepiony przeciwko dusi, powinieneś postępować zgodnie z poniższym harmonogramem: pierwsza dawka-Equivac 2 w 1 lub Equivac S 2 następnie druga dawka-Equivac 2 w 1 lub Equivac S 2 następnie trzecia dawka-Equivac 2 w 1 lub Equivac S 6 interwał miesięczny roczny booster-Equivac 2-w-1 lub Equivac s aby uzyskać więcej informacji na temat szczepień ochronnych, kliknij tutaj. szczepienie przeciwko opryszczce koni wysoce zaraźliwa i szybko rozprzestrzeniająca się choroba, z pięcioma znanymi podtypami, wirus opryszczki koni nie ma lekarstwa, więc szczepienie jest konieczne. W przypadku wykrycia opryszczki koni jedyną opcją jest ścisła kwarantanna, antybiotyki i środki przeciwzapalne. Ale wirus nadal może być zabójczy. Najważniejszymi szczepami są EHV1 i EHV4, które są formą oddechową i formą rozrodczą. Szczepionka obejmuje obie te formy. Reżim jest dostępny w zależności od tego, czy twój koń jest objęty formą oddechową, czy jest źrebakiem. Aby uzyskać więcej informacji na temat szczepień przeciwko opryszczce koni, kliknij tutaj. aby chronić się przed wirusem opryszczki koni, każdy koń potrzebuje corocznego dopalacza. szczepienie przeciwko wirusowi Hendra po wykryciu wirus Hendra ma 100% wskaźnik śmiertelności dla koni, ponieważ każdy zakażony koń musi zostać poddany ludzkiej eutanazji, aby zapobiec jego rozprzestrzenianiu się na inne konie i ludzi. Szczepienie przeciwko wirusowi Hendra jest jedyną metodą ochrony konia przed tą śmiertelną chorobą. aby chronić się przed wirusem Hendra, każdy koń potrzebuje corocznego dopalacza. jednak jeśli twój koń jest obecnie nieszczepiony przeciwko wirusowi Hendra, powinieneś postępować zgodnie z poniższym harmonogramem: pierwsza dawka-Equivac HeV 3-6 odstęp tygodniowy następnie druga dawka-Equivac HeV 6 odstęp miesięczny następnie trzecia dawka-Equivac HeV 12 interwał miesięczny następnie roczny booster-Equivac HeV aby uzyskać więcej informacji na temat szczepienia wirusem Hendra, kliknij tutaj. Żywienie jest jednym z najważniejszych elementów opieki nad koniem, ponieważ wpływa na jego zdrowie, zachowanie oraz wygląd. Rodzaj i ilość podawanej paszy powinny być dostosowany do rasy, charakteru, wzrostu, masy ciała i rodzaju wykonywanej przez konia pracy. Posiłki powinny być podawane o stałych godzinach. Należy pamiętać, że każdy koń jest indywidualnością i każdy potrzebuje innego rodzaju paszy, w różnych ilościach. Żołądek konia jest stosunkowo niewielki w stosunku do masy jego ciała, dlatego należy podawać mu paszę często, ale w małych ilościach. Konie żyjące na wolności pasą się przez około 16 godzin na dobę, pobierając małe ilości pokarmu. Organizm koni przystosowany jest do pobierania pokarmów takich jak trawa i siano. Są one bogate w celulozę, która jest trawiona w układzie pokarmowym dzięki symbiozie z bakteriami rozkładającymi ten składnik do postaci strawnej w jelitach. Proces ten jest niezwykle długotrwały, a zachodzić może jedynie w dużej komorze fermenta-cyjnej, której funkcję pełni jelito ślepe. Do najważniejszych składników diety koni należą białka, witaminy oraz sole mineralne. Jednak żeby je odpowiednio wykorzy-stać, potrzeba odpowiedniej ilości energii, której źródłem są tłuszcze, węglowodany rozpuszczalne (skrobia), włókno pokarmowe (błonnik) oraz białko (w niewielkim stopniu). Tłuszcze roślinne zapewniają dużą dawkę energii oraz są z łatwością trawione. Mogą być stosowane w specjalistycznym żywieniu koni sportowych, gdyż stano-wią rezerwę energii. Węglowodany rozpuszczalne pobierane są przede wszystkim z paszy treściwej (zboża). Największą ich ilość zawiera owies i jest zdecydowanie najbezpieczniejszy i najpowszechniej stosowany ze wszystkich zbóż. W innych częściach świata konie karmione są także kukurydzą, ale tego rodzaju dieta wymaga stałej i fachowej kontroli, gdyż jest niezwykle wysokoenergetyczna. Zboża są bezproblemowo przyswajane przez organizm, gdyż są łatwostrawne, jednak ich nadużywanie może spowodować wyginięcie flory bakteryjnej zamieszkującej jelita. Może to doprowadzić do biegunki, kolki lub ochwatu. Należy pamiętać, że tego rodzaju pasze powinny być podawane w małych ilościach i nigdy na pusty żołądek. Wcześniej należy podać na przykład siano. Włókno pokarmowe znajduje się w paszy objętościowej (trawa, siano, słoma, sianokiszonka). W jego skład wchodzą nierozpuszczalne węglowodany (celuloza, lignina, hemiceluloza), skrobia oraz tłuszcze. Wszystkie te substancje wchodzą w skład komórki roślinnej. Konie niewykonujące żadnej pracy lub wykonujące lekką, klacze jałowe lub źrebne (do ostatniego trymestru ciąży) mogą być żywione głównie tym rodzajem paszy. Białko znajduje się w młodej zielonce i często podawane jest w nadmiarze. Nadmierna ilość tego składnika może powodować pocenie się, wzrost częstotliwości oddechu, przyspieszoną akcję serca oraz u koni sportowych słabsze wyniki na zawodach. Tym objawom często towarzyszy wzrost pragnienia oraz wzmożone wy-dalanie amoniaku, co prowadzi do zwiększenia pobudliwości nerwowej. Należy pa-miętać, że białko pełni głównie rolę budulca, ale w skrajnych przypadkach, takich jak zagłodzenie, może stanowić źródło energii. Pasze podawane koniom można podzielić na treściwe oraz objętościowe. Do pasz treściwych zaliczamy zboża. Owies jest ziarnem o wysokiej wartości odżyw-czej, ale nieodpowiednio podawany (w zbyt dużych ilościach) może powodować zapasienie, wzrost temperamentu oraz prowadzić do poważnych schorzeń (np. ochwat). Jęczmień jest także dobrą paszą energetyczną. Można podawać go w for-mie gniecionej lub śrutowej (w takich postaciach jest łatwiej przyswajalny dla organizmu). Ziarno kukurydzy jest paszą mającą największą zawartość energii, dlatego podaje się je w niewielkich ilościach (najczęściej w formie gniecionej). Nadmiar tego rodzaju paszy powoduje otyłość oraz nadpobudliwość. Nie należy karmić nią koni, gdyż jako zboże chlebowe (podobnie jak bobik) - pęcznieje w przewodzie pokarmowym, co prowadzi do kolek. Jeżeli zajdzie konieczność karmienia zwierzęcia tym zbożem, należy pamiętać, że koniecznie trzeba je podać w formie śruty. Otręby pszenne, jako pokarm lekkostrawny i mlekopędny, podaje się głównie klaczom karmiącym. Otręby należy lekko zwilżyć, co spowoduje mniejsze pylenie i łatwiejsze pobieranie Pasze objętościowe to przede wszystkim siano oraz zie-lonka. Do tej grupy zaliczamy także lucernę, która najczęściej dostępna jest w formie siana, su-szu lub granulatu. Zawiera wię-cej białka niż trawa. Koniom można podawać także pasze uzupełniające, np. marchew i jabłka. Powodują one pobudze-nie apetytu oraz korzystnie wpływają na trawienie. Makuchy lniane oraz siemię lniane można podawać w niewielkich ilościach i w formie rozgotowanej. Produkty te są bogate w białko i tłuszcze oraz mają dobry wpływ na stan sierści. Należy pamiętać także, że koń w zależności od temperatury wypija od 20 do 60 litrów wody dzien-nie, dlatego powinien mieć do niej stały dostęp. Jeżeli w stajni nie znajduje się au-tomatyczne poidło, konia należy poić z wiadra lub żłobu minimum 4 razy dziennie i 2 razy w nocy. Stały dostęp do wody powoduje, że koń pije mniej wody na raz, co zmniejsza niebezpieczeństwo wystąpienia kolki. Sposób żywienia koni trzeba dostosować także do typu ich użytkowania. Inaczej żywi się roczne ogierki zarodowe, roczne klaczki, konie dwu- i trzyletnie, reproduktory, klacze-matki, konie robocze, wierzchowe oraz wyścigowe. W okresie przyzwyczajania rocznych ogierków zarodowych do wypasania wy-pędza się je początkowo na parę godzin. Wraz z upływem czasu okres pobytu koni na pastwisku należy wydłużać, a zarazem zmniejszać ilość podawanych pasz treści-wych, które zastępuje soczysta trawa. W pierwszych dniach przyzwyczajania do padokowania zgania się ogierki w południe oraz na noc do stajni. W późniejszym okresie konie mogą pozostawać na pastwisku także nocą. Przez cały okres letni, aż do wczesnej jesieni, ogierki mogą przebywać na pastwisku nawet po 16 godzin na dobę. W tym czasie można im podawać także siano oraz niewielkie ilości paszy tre-ściwej. W okresie jesiennym, kiedy trawy tracą wartości odżywcze, należy poda-wać większe ilości siana oraz zwiększyć ilość ziarna. Można podawać także lucer-nę. W okresie zimowym ogierki powinny być tak żywione, żeby rozrastały się wzwyż, a nie wszerz. W tym okresie ich dieta składa się głównie z siana oraz owsa. Podczas tradycyjnego żywienia (siano, owies) u roczniaków deficyt białkowy zo-staje praktycznie całkowicie usunięty, ale deficyt energetyczny trwa do drugiego ro-ku życia. Dodatkowo konie powinny mieć stały dostęp do lizawek solnych, a w okresie pozapastwiskowym należy dodatkowo podawać mikroelementy oraz multi-witaminy. Żywienie klaczek rocznych przeznaczonych na matki powinno być mniej in-tensywne niż ogierków rocznych. Informacja ta dotyczy głównie owsa (podajemy mniej). Do paszy natomiast można dodać płatki ziemniaczane, marchew lub buraki półcukrowe. Poza tym kwestie dotyczące padokowania u klaczek nie różnią się od sposobu wypasania ogierków. U koni dwu- oraz trzyletnich zmniejsza się intensywność wzrostu wzwyż, na-tomiast zwiększa wszerz i wzdłuż. W okresie padokowania najodpowiedniejszą paszą dla dwulatka jest trawa pastwiskowa, a w okresie zimowym siano. Białko należy uzupełniać, podając pasze treściwe, ale niekoniecznie musi być to owies. Trzylatki żywi się tak samo jak konie dwuletnie - z tym wyjątkiem, że jeżeli są użytkowane, np. zaprzęgowo lub w jakikolwiek inny sposób, należy zwiększyć ilość podawanych pasz treściwych. Pożywienie koni roboczych użytkowanych w leśnictwie i rolnictwie składa się głównie z owsa, siana oraz słomy. Można także podawać kiszonkę z kukurydzy, a także suche wysłodki, buraki półcukrowe i pastewne wysłodki prasowane. Należy pamiętać, że źródłem energii dla koni pracujących są węglowodany. W okresie wzmożonej pracy należy zwiększyć ilość paszy treściwej oraz siana łąkowego. Można dodać siano z lucerny lub koniczyny. Podczas pracy średniej dieta koni roboczych opiera się głównie na świeżej trawie pastwiskowej z mniejszym udziałem pasz treściwych. W czasie wykonywania lekkiej lub żadnej pracy można wykluczyć pasze treściwe, dając koniowi stały dostęp do siana i słomy. Należy pamiętać, że nie wolno dopuścić do wychudzenia ani otłuszczenia, natomiast powinno się utrzymywać stałą dobrą kondycję roboczą tych koni. W żywieniu reproduktorów zapotrzebowanie na energię pobieraną z paszy wzmaga się w okresie ko-pulacyjnym i zależy od ciężaru ciała, typu budo-wy, liczby pokrywanych kaczy, temperamentu oraz aktywności ruchowej ogiera. W tym okresie na-leży także pamiętać, że nie wolno dopuścić do zapasienia konia, co jest nie tylko szkodliwe dla zdro-wia, ale także obniża sprawność płciową. Dodatkowo do paszy należy podawać witaminy oraz mikro- i makroelementy Dieta klaczy nie-zaźrebionych i niestano-wionych nie należy do skomplikowanych. Jeże-li są to konie pracujące, zasady ich żywienia są takie same jak koni roboczych. Jeśli nie pracu-ją, wystarczy im pasza objętościowa z małym dodatkiem pasz treści-wych. W żywieniu klaczy źrebnych należy uwzględnić zapotrzebowania rozwijającego się płodu, natomiast u klaczy karmiących - konieczność wyprodukowania pełnowarto-ściowego mleka w niezbędnej ilości. W okresie wczesnej ciąży (dla klaczy zaźrebionych w zimie lub przy braku pastwiska) dieta zawierająca owies oraz siano pokrywa z nadwyżką zapotrzebowania energetyczne. Najbardziej zlecane dla klaczy w pierwszym stadium ciąży jest jednak padokowanie. W okresie zaawansowanej ciąży zaczyna powstawać niewielki deficyt białkowy, jednak jest on na tyle niewielki, że nie wymaga zwiększania dawki paszy treściwej. Od dziewiątego miesiąca ciąży, kiedy klacze zwykle przebywają już w stajni, ilość podawanej paszy musi być podwyższana. W ostatnim miesiącu należy zacząć podawać także otręby pszenne i siemię lniane oraz dodatkowo marchew. W okresie laktacji klaczy karmiącej deficyt białkowy wzrasta do tego stopnia, że należy go uzupełniać (przez pierwsze trzy miesiące) pełnowartościowymi mieszankami paszowymi. Przez kolejne trzy miesiące, kiedy klacz przebywa na pastwisku, pokrywane jest zapotrzebowanie na białko, fosfor oraz karoten, ale nie zawsze na energię. Konieczne jest zatem podawanie sia-na (z dodatkiem lucerny) oraz pasz treściwych (owies i otręby pszenne Żywienie koni wierzchowych nie różni się od żywienia zaprzęgowych. Konie te wykonują wysiłek w krótkim przedziale czasowym, co powoduje przyspieszenie przemiany materii. U koni biorących udział w zawodach oraz pokazach występuje także stres. Wszystko to powoduje znaczne straty energii i wymaga szybkiej regeneracji. Żywienie koni wierzchowych musi być zatem intensywne i musi zapewniać odpowiednią dawkę białka i dopływ energii. Przy pracy lekkiej dieta składająca się z siana i owsa jest wystarczająca. Przy pracy średniej i ciężkiej (konie startujące w WKKW) należy stosować pełnowartościowe mieszanki paszowe, których jednym z głównych składników jest owies. Konie wyścigowe wykonują krótkotrwałą, ale bardzo wyczerpującą pracę (gonitwy). Żeby koń mógł osiągać jak najlepsze wyniki, musi mieć w pełni spraw-ne mięśnie, narządy wewnętrzne oraz krążenie krwi. Aby można było osiągnąć ten cel, pasza powinna dostarczać odpowiedniej dawki energii, ale także być uboga w zbędny balast. Przeważnie owies zastępowany jest odpowiednimi mieszankami, a do jakości i pochodzenia siana przywiązuje się ogromną wagę. Intensywne żywie-nie powinno rozpocząć się na dwa miesiące przed początkiem sezonu wyścigowego oraz w czasie trwania wyczerpujących treningów. Należy pamiętać, jak ważnym elementem opieki nad koniem jest żywienie, i trzeba sobie zdawać sprawę z tego, iż niewłaściwe żywienie może koniowi zaszkodzić. Jeżeli nie ma się pewności co do rodzaju i racji paszowych, jakie koń powi-nien otrzymywać, można skonsultować się z lekarzem weterynarii lub specjalistą do spraw żywienia zwierząt. Agata Obidowicz